kochać

jak to łatwo powiedzieć

więc kocham

zawieszona w koronie drzewa

liść przybrany zielenią

więc kocham

przysiadając na płatku kwiatu

niczym motyl ubrany w cytrynkę

pośród nocy mienie się gwiazdą

więc kocham

przybrana w płonienie

pośrodku rozżarzonego ogniska

w dłoniach ogrzewam serce 

kochać

w czułości spojrzenie

gdy lekko przymykają się oczy 

"... w tym słowie jest kolor nieba..."

Piotr Szczepanik "Kochać" 

http://www.youtube.com/watch?v=tEhoHk7XXNg&feature=related

w świetle dnia

budzi się poranek

z cicha rozbudzony obejmuje

świat gładzi korony drzew

wonnie rozchyla płatki kwiatów

jeden krok

tak wiele uśmiechu wnosi

siedmiomilowym bosym śladem

gdy gładzi grzywy polnych traw

tak wiele

gdy dłoń unosi się śmiechem

pośród śpiewu niezapominajek

me serce beztroskim zwie się dzieckiem

budzi się poranek

jeden krok

dłoń unosi się śmiechem

Śmiech dziecka - promień słońca pośród burzy,

ciepły serca dotyk, gra w zielone...

http://www.youtube.com/watch?v=Lz3Ltak_s10&feature=endscreen&NR=1

do życia

do życia pnę się na palcach

nie licząc szczebli czasu

końcem niezakończonych drabin 

próżnych skał niemych baobabów

wzrastam niczym niezapominajka

pośród brzemiennej ziemi

pod błękitem nieba rozkwitam

całuje słoneczne promienie

z lekka palcami dotykam

dotykam z jedwabiu miękkości chmur

z wnętrza tęczę wydobywam

z ich łez przepełnionych oczu 

do życia gdy twarz z lekka odwraca

tarcza złotego słońca 

niby z gwiazd iskrząca ziemia

"...Po lekkich śladach bosych stóp..."

De Su "Życie cudem jest"

http://www.youtube.com/watch?v=3LHBg5rgiI4

art poetika

nie słowem gliniany wiersz
drukiem wypisany wers
słowo ubrane w literę L
z garnca wysypany alfabet

to twarz zastygła
z piasku na plaży
w niebo puszczone oczko
uśmiech cytrynowego grymasu

dźwięk z cicha przysiadł na kominku
suknie wygarnął z szafy
przymierzył kryształowe baletki
niczym łabędź z taflą jeziora płynął

gesty ołówka w dłoni
w trzepocie kartek ku
ku życiu wzlatuje motyl 

Otwieram okno wewnętrznego świata,
kolorowe przemierza szlaki - niezmierzone.
Z dłoni wypuczam motyle cichych gestów...

w kawałku lustra

rozebrana przez miłość

pół naga w dotyku

ramion świtu muśnięcia

złotem wschodzących promieni

z papeterii nieba uszyta suknia

kolorem niezapominajek przybrana

niby życzenie z tysiąca zaklęte

w papierowym locie żurawia

przez miłość rozebrana

jeszcze w różowym pąsie szyb

z cicha przymkniętego okna

gdy lekkość skrzydła rozwija motyle

dłoń wyciągnięta w dotyku

czule gładząca skórę

nagość pokochaną przez miłość

"...będę tu przypilnuję snu..."

Lidia Jazgar "Jeśli chcesz" 

http://www.youtube.com/watch?v=dvsdbqV82Pc

tych dwoje

na ławce w parku

złożonej jak harmonijka

zarysowanej w literze M

splecionej z liści sitowia

w dłoni przytkniętej do dłoni

czasem z ubrań rozebranych

gdy latają z motylami

w zieleni bosych traw

na leśnej słońcem rozgrzanej

polanie ubrani w czerwień poziomek

słodycz rozgrzanych warg

gdy nocnych gwiazd zapalają latarnie

na ławce złożonej w harmonie

tych dwoje w dłoniach splecionych

o śpiących łabędzich ustach

Tym czym chciałam dla ciebie być - porannym 

promieniem słońca, tęczą pośród burzy, 

łagodnym dziecięcym śmiechem...