gdybanie

gdybym żyła samotnie na ścianie

czy byłabym zaledwie mikro plamą

gdybym żyła w jedności oceanu

czy byłabym ogromną wodną kroplą 

tęsknota

gdy ciebie nie ma

w niedowierzaniu wiszą wszystkie ściany

nieśmiało bosa skrzypi podłoga

w milczeniu zamierają szyby w oknach

gdy cię nie ma

niebo gasnącym zapala się ogniem

niechętnie chyli się ku zmierzchu

w pościeli lekko rozespanej

gdy ciebie nie ma

z powiek mych roztartych krajobrazem

kilka leśnych kwitnie poziomek

czerwonych pąsem ust w słońcu dojrzewa

gdy cię nie ma

w parapecie kropel dudni serce

jednego maleńkiego trzmiela

wolne duchy

gdyby anioły miały skrzydła

czy nie przybrałyby postaci motyla 

gdyby anioły miały oczy

czy nie widziałby zamglonego światła

gdyby anioły miały usta

cóż wydobyłyby z głuchego dźwięku

gdyby anioły miały uszy

cóż zrozumiałby z ptasiego śpiewu

gdyby anioły miały ręce 

ile nici sitowia zużyłby na kosze

gdyby anioły miały nogi

jak długo błądziłby do wnętrza

gdyby anioły znały myśli

cóż znaczyłyby uczucia

pośród logicznych wywodów dogmatyki