w jaskini Platona

 tak człowiek siedzi
i patrzy 
i patrzy na
na cienie na ścianach

mur wyrasta 
za jego plecami
przez jego ręce
niegdyś zbudowany

kukiełki ustawione
płomieniem oświetlone
teatrzyk niemych cieni
według ślepego scenariusza

tak człowiek siedzi
w cienie zapatrzony
a za murem 

życie zielenią dudni

04.04.2010

"Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne i kochać to, 

co dobre - w tym cel rozumnego życia." 

Platon

ręce rozpostarte

 mówimy teraz otwarcie
o tym co kryją wnętrza
gdy słońce wstaje o poranku
gdy skowronek radośnie śpiewa

mówimy otwarcie
o tym co skrywały niegdyś serca
gdy gwiazdy nocą migotały
gdy srebrny księżyc cichą kołysankę śpiewał 

otwarcie
o tym co było niewypowiedziane
gdy niemym milczeniem żyły słowa
gdy w niemych ustach zastygły dźwięki

mówimy teraz otwarcie
 bo choć z daleka parzymy na siebie
rozpostarte łączą nas ręce

Dla Jurka