jesteśmy

może nas tu nie ma

zamilkły wszystkie ściany

może nas tu nie ma

okna szeroko zamknięte 

może nas tu nie ma

orła skrzydła rozpostarte

może nas tu nie ma

światło przykryte mgłą

może nie było nas tu

głuchy dźwięk klawiszy

może nie było nas tu

myśli jak potok rwą 

może jesteśmy tu

w wewnętrznej ciszy

w oku cyklonu

by wiedzieć

ten czas spędzony bez ciebie

ta przestrzeń bez dotyku twych dłoni

to miejsce nasycone dźwiękiem twych kroków

ten świat zamknięty powieką twych oczu

by wiedzieć

by wiedzieć

by widzieć jak chwile bywają ulotne

niczym motyle na ręku przysiadające

niczym letnie słońca promienie

pasma tęczy zrodzonej w deszczu

by wiedzieć
by wiedzieć

jak odległość może nas złączyć

jak słowem może być milczenie

zaśmiecone umysły

dziś na ulicach smutni ludzie

papierem razem spętani

na językach na językach literą uwiązani

z brukowców z brukowców lalki wycinane

smutni ludzie na ulicach

na językach na językach lepkie plotki 

 z brukowców z brukowców mowy skandowane

informacja dezinformacja ludzka kołomyja 

ludzie na ulicach smutni

na językach na językach bezbożne sąsiadki

z brukowców z brukowców bezwstydni władcy

polityczna religia religia polityczna

papierowe lalki na ludzkich językach

w brudzie brukowców utytłane

w śmieciowym umyśle huczącym od plotek

nad nami

gdy nad nami zawieszą chmury

nie myśl że to noc

gdy powiedzą ten obok to twój wróg

nie myśl że brata w nim nie masz

gdy w neonach zamkną światło

poczuj słońce wewnątrz

gdy założą ci ciemne okulary

ujrzyj wnętrza świetliste wymiary

zrzuć z dłoni papierowe kajdany

zrzuć klapki ciężkich powiek

zmowę milczenia zetrzyj z ust

kroplę ludzkiej goryczy wypluj

gdy nad nami zawieszą chmury

tylko wewnętrzna pogoda ducha

rozświetli ich mrok

https://www.youtube.com/watch?v=YKlbJnAGOHQ