byłam

pewną starością

piszącą w atramencie po kartkach

pewną starością

zasiedziałą w młodym ciele

pisząca w atramencie

nieznająca tych liter głuchych

bo tak wcale nie biło

tętniące serca życie 

po kartkach

gdy dłoń ujęła białe pióro

w starości zasiedziałym atramencie

w młodości żyjącego ciała

pewną starością
milczącą o wielkich wiatrakach 

"Wiele starszych osób dąży do zdobycia wewnętrznej mądrości
ponieważ wierzą, że sam wiek uczyni ich mądrymi.
Lecz wiek bez mądrości często naznaczony jest głupotą,
szczególnie jeśli ktoś wciąż opowiada o swojej przeszłości

i nie może odnaleźć się w teraźniejszości,

bo nie czuje się w niej jak w domu."

Roman Nacht 
"Czy ktoś z Państwa pragnie ze mną porozmawiać"

  



zostańmy

przyjaciółmi powiedział on 

kochankami szepnęła  ona 

biel prześcieradła pieszczotą 

nagie okryła piersi

przyjaciółmi powiedziała ona 

kochankami szepnął on

delikatnie palcami zarysowała 

męskie usta wygładziła włosy

spowici w pasma tęczy

cichymi pośrodku nocy gwiazdami 

całując ciepłe skrawki 

parą biegnących oddechów 

na skraju jednego łóżka 

bezwstydną nagością rozkochani 

Miłość podała mi rękę. Miłość w oknach zaciągnęła żaluzje.

Miłość w bezwstydną przybrała mnie nagość, namiętnie zerkając na ciebie. 

Miłość bielą nas okryła, gdy wyciągnąłeś rękę.

 

 

z tobą

rozmowy z tobą zawsze

bywają proste

znasz tak na tak

znasz nie na nie

rozmowy z tobą nigdy

nie bywają wulgarne

gdy w wyuzdaniu czasem

nagą spotykasz kobietę

excusez-moi madame

merci beacoup

rozmowy z tobą

niczym roześmiane motyle

fru fru w dzisiejszym czekoladowym

deserze rozmazane w ciepłej

filiżance kawy

 rozmowy z tobą proste

W prostocie milczenia zapisuje się pewien sekret.

Gdy nasze słowa jeszcze niewypowiedziane

o żadnym nie mogą opowiedzieć człowieku.

Przemilczą zaś prawdy prostotę, którą 

opowiadamy sobie w sercach.



pewiem pan

melonik ściągnął z głowy

serpentyny w górę puścił

latwace w kolorze śmiechu

fajerwerk w tęczę ubrany

laseczkę zamienił w batutę

rzędem skrzypce poukładał

raz machnął i harfy złotem wyrosły

drugi raz i srebrne flety zagrały

białe na ziemi położył rękawiczki

czerwone pod nimi wyrosły tulipany

otoczyły je ciekawskie stokrotki

zalotnym oczkiem zamrugały niezapomninajki

pan pewien melonik na głowę

założył stepując mleczną drogę

ułożył kosmiczny odnalazł statek

Na gwieździe gdzie rosną baobaby wyldował pewien pan.

W powitalnym ukłonie z głowy zdjął melonik, poprosił o filiżanę herbaty.

Ciekawą od mieszkańca usłychał historę o pewnym, wśród pustyni

ziemi, uśpionym pilocie.

romantyk romantyczka

to ten który chowa czułość w

w codziennej filiżance kawy

smakuje w ustach 

słodycz czekolady 

to ta która bosa w

w deszczu tańczy

w codzienności świetle

pośród ulic stuka obcasami 

to oni którzy z szarości

tęczą ozdabiają okna 

z chmur ciszy budują świat

szumiących pośród nas prawd

to ta bosa

to ten czuły

dwa radosne śmiechy 

Po ulicach świata chodzą romantycy. 

Wyjęci z zamkniętych szufladek.

Odkurzeni z pewnych definicji.

Wciąż kochają kwiaty.

kochać

jak to łatwo powiedzieć

więc kocham

zawieszona w koronie drzewa

liść przybrany zielenią

więc kocham

przysiadając na płatku kwiatu

niczym motyl ubrany w cytrynkę

pośród nocy mienie się gwiazdą

więc kocham

przybrana w płonienie

pośrodku rozżarzonego ogniska

w dłoniach ogrzewam serce 

kochać

w czułości spojrzenie

gdy lekko przymykają się oczy 

"... w tym słowie jest kolor nieba..."

Piotr Szczepanik "Kochać" 

http://www.youtube.com/watch?v=tEhoHk7XXNg&feature=related

w świetle dnia

budzi się poranek

z cicha rozbudzony obejmuje

świat gładzi korony drzew

wonnie rozchyla płatki kwiatów

jeden krok

tak wiele uśmiechu wnosi

siedmiomilowym bosym śladem

gdy gładzi grzywy polnych traw

tak wiele

gdy dłoń unosi się śmiechem

pośród śpiewu niezapominajek

me serce beztroskim zwie się dzieckiem

budzi się poranek

jeden krok

dłoń unosi się śmiechem

Śmiech dziecka - promień słońca pośród burzy,

ciepły serca dotyk, gra w zielone...

http://www.youtube.com/watch?v=Lz3Ltak_s10&feature=endscreen&NR=1

do życia

do życia pnę się na palcach

nie licząc szczebli czasu

końcem niezakończonych drabin 

próżnych skał niemych baobabów

wzrastam niczym niezapominajka

pośród brzemiennej ziemi

pod błękitem nieba rozkwitam

całuje słoneczne promienie

z lekka palcami dotykam

dotykam z jedwabiu miękkości chmur

z wnętrza tęczę wydobywam

z ich łez przepełnionych oczu 

do życia gdy twarz z lekka odwraca

tarcza złotego słońca 

niby z gwiazd iskrząca ziemia

"...Po lekkich śladach bosych stóp..."

De Su "Życie cudem jest"

http://www.youtube.com/watch?v=3LHBg5rgiI4

art poetika

nie słowem gliniany wiersz
drukiem wypisany wers
słowo ubrane w literę L
z garnca wysypany alfabet

to twarz zastygła
z piasku na plaży
w niebo puszczone oczko
uśmiech cytrynowego grymasu

dźwięk z cicha przysiadł na kominku
suknie wygarnął z szafy
przymierzył kryształowe baletki
niczym łabędź z taflą jeziora płynął

gesty ołówka w dłoni
w trzepocie kartek ku
ku życiu wzlatuje motyl 

Otwieram okno wewnętrznego świata,
kolorowe przemierza szlaki - niezmierzone.
Z dłoni wypuczam motyle cichych gestów...

w kawałku lustra

rozebrana przez miłość

pół naga w dotyku

ramion świtu muśnięcia

złotem wschodzących promieni

z papeterii nieba uszyta suknia

kolorem niezapominajek przybrana

niby życzenie z tysiąca zaklęte

w papierowym locie żurawia

przez miłość rozebrana

jeszcze w różowym pąsie szyb

z cicha przymkniętego okna

gdy lekkość skrzydła rozwija motyle

dłoń wyciągnięta w dotyku

czule gładząca skórę

nagość pokochaną przez miłość

"...będę tu przypilnuję snu..."

Lidia Jazgar "Jeśli chcesz" 

http://www.youtube.com/watch?v=dvsdbqV82Pc

tych dwoje

na ławce w parku

złożonej jak harmonijka

zarysowanej w literze M

splecionej z liści sitowia

w dłoni przytkniętej do dłoni

czasem z ubrań rozebranych

gdy latają z motylami

w zieleni bosych traw

na leśnej słońcem rozgrzanej

polanie ubrani w czerwień poziomek

słodycz rozgrzanych warg

gdy nocnych gwiazd zapalają latarnie

na ławce złożonej w harmonie

tych dwoje w dłoniach splecionych

o śpiących łabędzich ustach

Tym czym chciałam dla ciebie być - porannym 

promieniem słońca, tęczą pośród burzy, 

łagodnym dziecięcym śmiechem...

dla ciebie

byłam gejszą

w tej zwiewnej wietrzej sukience

prawie przezroczysta

opleciona tęczą

motyle frunęły z mych ust

motyle zamieszkały w sercu

motyle śmiały się różowo

motyle zebrały niezapominajki

byłam gejszą

o oczach złotych gwiazd

bosych stopach traw

tak z cicha miłością zielonych

motyle w niebo uleciały błękitem

ze słonecznego złota utkały szlak

motyle zamieszkały w sercach

W życiowych bajkach miłość bywa motylem,

który z ciacha przysiada w kwiecie serca... 

http://www.youtube.com/watch?v=14mcs1-_2U0

biała dama

to ta co piwne

oczy gwiazd lekko zamyka

gdy czule gładzisz jej wargi

całujesz usta

to ta co unosi

 skrzydła wiatru wśród kropel

 deszczu maluje tęczę w błękicie

nieba czeka na twoje spojrzenie

to ta co bose gubi

pantofelki w zieleni traw

pośród chmur układa bajki

niezapominajki w twe dłonie wkłada

to ona kwiatem konwalii

rozkwita gdy w nagich objęciach

twego ciała słodycz pomarańczy smakuje 

Pewnej złotej gwieździe, 

co nocą rozbłysnęła na nieba.

gdy cię nie ma

widzę że żurawie 

odlatują wiosną z lekka

gubiąc bose pantofelki

pośród szumnej zieleni sitowia

zamknięte wiszą okiennice 

pośród bezbarwnej smugi domów

gdy czasem dudnieniem zamilkną ulice

tych z cicha od łez

brzemiennych powiek kiedy cię nie ma

rozebrane wieszaki wiszą w szafie

tak po omacku dłonią szukają

oskubanego ze słów wisielca

w doniczce śpiewa kwiat

tuląc zimno parapetu tęskno

szuka pieszczot twego serca 

bo kiedy cię nie ma

samotność łóżka cicho

w nocnym koncie szlocha

http://www.youtube.com/watch?v=IFEp4xsuxwU

moje kobiece życie

ukryte w płatkach

delikatności róży

ulotności polnych maków

kruchości storczyków

zapisane w prostocie

gwiazd tulących noc

kroplach deszczu

tęczowej barwie

roześmiane w kilku kadrach

gdy zostawiam bose ślady w trawie

słodycz jeżyn smakuję w ustach

kilka kroków odliczam na powitanie

wieczorną nucę kołyskę

gdy słońce chyli się nad horyzontem

pomarańczę wkłada w me dłonie 

W lustrze zastygała jej twarz. Niczym z fotografii 

patrzyły piwne oczy, na ramiona spadły brązowe włosy,

twarz zdobił radosny uśmiech. Przez otwarte okno do pokoju

wleciał motyl i przysiadł na jej głowie.

Nieruchomy obraz zmącił kryształowy śmiech.

niczego

znalazłam pudełko niczego
z tym zdjęcie dzisiejszej tęczy
w locie kropel deszczu
w złotym źrenic kadrze wysłanym

pudełko niczego znalazłam
twój ciepły uśmiech w nim zamieszkał
z liter słowo pocałunek
piernikowe serduszko

niczego pudełko znalazłam

z szeptem niemych baśni

wierszowanym kleksem

życzeniem małej gwiazdki

znalazłam pudełko niczego

ze słodką pomarańczą

dłoni dotykiem

ta drobna opowiastka

 mówi o niczym

a jednak o wszystkim

co kocham w życiu

w ręku

utuliłam motyla
o poszarpanych skrzydełkach
ten wicher wyrwał go z traw 

gdy lekkość ziemi unosił

uniosłam dotyk

ledwie skrzydełek rozpostartych

wznoszących oczy tęczy

żywą iskrą uśmiechu

ciało motyla ubrałam

w pieszczocie nagiego dotyku

gdy niczym ćma

lgnę do twojego spotkania

w ręku

twą dłoń spotkałam

w delikatnych motylich skrzydłach 

"Nic piękniejszego ponad życie, w życiu

- nic ponad czar miłości." 

Carpio Lope de Vega

***

przeurocze pauzy

tej cichej niegdyś miłości

tkliwe pocałunki

w tej nagiej niepozornej postaci

a ty dokąd

znów nocą otwierasz okno

zbyt prosto uchylasz drzwi

smugą dłoni pod kołdrą błądząc

oszczędne bywają złote słowa

gdy tak z nagła milczysz

mą łzę z policzka ściągasz

no popatrz

w gorącym szepcie noc gubisz

no popatrz

dłoń z lekka wyciągasz

i srebro gwiazd na mych piersiach zwieszasz

tak w swej nagości drżących

bo rankiem znowu rozwiniesz skrzydła

w tańcu łabędzim ulecisz

przeurocze pauzy

gdy dłonie głaszczą

skrawki dotyku nagiego ciała

"... jest taki deszcz co wargi kobiety odmienia jest..."

A.M.Jopek M.Żebrowski "Upojenie"

24.02.2012

 http://www.youtube.com/watch?v=hLjx9CkfA4I

***

rozmywam się

wodą

po morskiej fali

wstęgą wpadającej ziemi

płynę w

w błękicie

kilku fal

szumiących o niemym rozbitku

tak cicho przysiada

na przybrzeżnych skałach

muszlę w ręku u nosi

niewidzialne smugi maluje

w słonecznym alfabecie

maleńkie piasku ziarenka

uśmiechy szczęścia

"...tylko mocno, z czułością ściska mnie za rękę,

jakbyśmy w stanie nieważkości unosili się w przestrzeni kosmicznej,

jakbyśmy opili się do syta intergalaktycznego mleka i mieli

cały wszechświat tylko dla siebie."

Jostein  Gaarder "Dziewczyna z pomarańczami"

pouczenie

kim że jestem żeby wytykać błędy tobie

cieniem istnienia które tonie w mroku
pyłem który został po olbrzymiej skale
iskrą która obok ogniska gaśnie

kim że jestem aby wytyczać szlaki twego życia
nieudaną formą czasu
liściem który spada z drzewa wiosną
kroplą deszczu która suszę niesie

kim że jestem by na dobroć twą zasłużyć
najwątlejszą trzciną świata
najciemniejszym dzieckiem nocy
najtchórzliwszym grzmotem burzy

kim że jestem by móc przyjaźń twą otrzymać
wichrem który rwie korony z drzew
wiecznym lodem który skuwa serce
bez nadziei na szczycie stromej góry

przed oczami dzisiaj jutra śmierć przepaść
 kim że jestem żeby na jawie śnić
skarłowaciałym człowiekiem bez serca
pustką

"Jesteśmy tu na ziemi po to, by czynić
dobro dla innych."

Wystan Hugh Auden

***

może mnie nie ma

za drzwiami

gdy

pukasz

kiedy kaleczę dzień

nocnymi marami

łzami

maluję

na pustych

białych ścianach

ciche

serce

w przezroczystym szkle

uśpione szepty że

że kocham

twe

pomarańczowe słowa

"...Ludzie wszyscy tego szukają, ręki,

której mogliby się uczepić. Pewności.

Obietnicy, że wszystko będzie dobrze."

Chuck Palahniuk "Rozbitek" 

http://www.youtube.com/watch?v=4T4d3kk33Mg&feature=autoplay&list=PL5129AA0B51229BB4&index=15&playnext=15

na tę chwilę

wyciszam myśl

od słów niemych

nazbyt lepką

na wargach ust zamkniętą

wyciszam myśl

blednącą w oczach świtu

gdy tuż nad horyzontem

w locie przysiada skowronek

wyciszam myśl

gdy smołą dławi płuca

kolejny dym z papierosa

poranną słodzi kawę

wyciszam myśl

w zamkniętej powiece

nieme maluję łabędzie 

"Pisanie jest dla mnie wędrówką po wewnętrznym krajobrazie.

Wchodzisz na fałszywe ścieżki, drogi zamknięte z powodu remontu, 

natykasz się na niezdobyte twierdze, skautów, armie pamięci

i niesamowitą kartografię."

August Wilson 

kochanek gwiazdy

nie rozbierzesz mnie

wzrokiem

gdy pocałunkiem dotknę

twoje usta

lekko pogłaszczesz

włosy

gdy poprowadzę dłonią

twoje spragnione palce

dziś słońce uniosło się

żarem

różowym pasmem

wiatru

noc brzemienną burze prowadzi

westchnienie cicho przykrywa

piorunami

Sercem wyszeptane życzenie zawiesiło

srebrzyście złotą gwiazdę na niebie.

Cichy pocałunek objął niebo.

pomysł poety

to był pomysł poety 

te smoki zielonookie
tęczowy pajączek
zabawny grzdacz

to był pomysł poety
milowa ścieżka wśród gwiazd
wprost do zapomnianych drzwi
trafamadori nibypironu

to był pomysł poety
świat z chmur
pośród fantazji
niezapominajek

złocisty słońca

śmiech

"...to dla niego uśmierzające tabletki ze słów..."

SDM "Tabletki ze słów" 

***

modeluje w

ułamki

kilku sekund

w zegarku

ziarenko piasku

w obrazie

stojącego czasu

w tym cichym

miejscu

a starzec drapiąc się

po siwej brodzie chłopięcym

głosem zawołał zapraszam

panie panowie

to droga na tralfamadorię

Na Księżycu zapanował szum.

- O, dziś się zjawi - wszyscy wkoło szeptali.

Pomarańczowy wnet przybył dżentelmen, z tymi akacjowymi

wonnymi kwiatami.