żelazne dłonie

znużyłam łzy w morzu

żelazne dłonie inkwizycji

dosięgnęły tylko mego ciała

ogniem żywym spoczęłam na stosie

to oni 

zbyt nisko upadli by dostrzec słońce

to oni

o sercach skamieniali

to oni

ogłuchli w swej zapalczywości głuchego imadła 

to oni

na ustach swych czcili kłamstwa

uciszyłam szloch w morzu 

gdy na krzyżach wciąż czczą baranka

jak złodziej przez drzwi zakrada się prawda