człowieczek

wstyd dziś nazwać siebie człowiekiem

pośród pożogi  burz

krwi rąk spływających

obdartych z wyzwisk ust

dziś etykietki jak brzytwy tną

tyś żyd pies brudny niewierny

tyś dzikus parszywy przeklęty

i klną i klną i klną

i bracia w swych gardłach sztywno schwytani

i siostry z ostrymi jak igły szponami

w imię boga samozwańczego miecza

w imię dobra trupami brukowanego

wstyd nazwać siebie człowiekiem

bo nawet dzikie zwierzęta

nie rozkoszują się gorzką łzą