maya

w przeczuciu własnej śmierci

tkwi zaklęte ziarno goryczy

że uciekanie przed światłem prawdy

jest drogą prowadzącą donikąd 

w przeczuciu własnej nicości

tkwią krzywe zwierciadła nocy

bez odbicia porannej zorzy 

bez pocałunku porannej rosy

 w przeczuciu własnej niemocy

 tkwią puste czasu klepsydry

z nich wzrosły pustynne wydmy

z nich uleciały ludzkie tęsknoty

w przeczuciu własnego istnienia

z cienia wyłania się pasmo światła
w oddali migoce morska latarnia

rozbitek dotarł do spokojnego brzegu