sobota, 7 listopada 2020

kwiat paproci

 chciałam podarować złote światło
i wewnętrzne promienie słoneczne
dźwięczne słowa szczero złote

chciałam podarować miłość z wnętrza
drogocenny kwiat paproci 
co w stulistnym rośnie lesie
który mieni się serdecznym blaskiem i wiecznym życiem
nigdy nie więdnie i nie przekwita

chciałam pocałować złote usta
które w szepcie niosły spokój ciszy
co otworzyły br
amy wnętrza 





3 komentarze:

  1. Dla rozweselenia duszy przesyłam Pani mój wierszyk:

    Chociaż do raju droga daleka
    To może na mnie w górze ktoś czeka
    Może mnie wspiera, gdy o to proszę
    Gdy z głębi serca modlitwę wznoszę
    Może prowadzi mojego ducha
    Kiedy uważnie sumienia słucham
    Gdy zwieść się nie dam myśli pułapkom
    I drętwych, martwych dogmatów papkom

    Wbrew niedowiarkom, niech "se" gadają
    Czasami w duchu przebywam w raju

    Tańczę z ptakami i motylami
    Ścigam się zwinnie z moimi psami
    Głęboki oddech sił mi dodaje
    I nawet ciało boleć przestaje
    Serce ze strachu już nie szaleje
    Choć w raju tyle rzeczy się dzieje
    Tam błogi pokój zawsze panuje
    Nikt nudy przy tym nigdy nie czuje
    Promienna radość wszystko przenika
    Światło, kolory, piękna muzyka
    Niczego w raju bać się nie trzeba
    Bo raj jest przecież tak blisko Nieba
    Tam nie ma śmierci, jest tylko życie
    O czym na ziemi marzymy skrycie
    Tam można tworzyć, tworzyć bez końca
    Odcienie tęczy, promienie słońca
    I bukiet upleść z jasnych promieni
    i wysłać na dół, by pomóc Ziemi
    I jakoś w raju tak to się dzieje
    Że się tam nigdy nikt nie starzeje
    Tam ciemne nurty nie przenikają
    (Bo telewizji nie oglądają)
    A radość w górę z raju wysłana
    Jest jednym wielkim chwaleniem Pana

    Lecz czasem coś mnie z raju wytrąci
    I jasność ducha w mej duszy zmąci
    Wracam na Ziemię, w tę rzeczywistość
    Dalej dojrzewać i dbać o czystość
    Nadal się zmagać ze słabościami
    Które do raju są mi kratami...

    OdpowiedzUsuń