uczymy się żyć od nowa
niczym posępne woskowe figurki
niczym gruszki zasypane w popiele
gdy wciąż rani mnie twoje milczenie
gdy snu zanadto ciążą powieki
gdy zanadto brzemienne burzowe chmury
któreś z nas ukochało pączek małej róży
któreś z nas ominęło drogę bez celu
uczymy się żyć na nowo
niczym pisklęta głodne swego lotu
niczym ćmy tańczące w płomieniu
gdy wciąż cicho tęsknię za twym uśmiechem
gdy wciąż na nowo w milczeniu wołam
pokochaj moje serce
uczymy się być jeden dla drugiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz