stokrotki

gdzieś znowu kwitną  stokrotki i stoją otwarte okna 
na oścież stoją rzędem otwarte drzwi i tych kilka kroków na schodach
gdzie jesteś woła serce gdzie jesteś woła tęsknota 
a w ręku widniej niezapominajka mak polny i konwalia

gdzieś znowu zakwitł bez i stoją otwarte furtki
w tych ogrodach zasadzono tulipany a w sieni pachnie bukszpan
gdzie jesteś jak echo pośród pól niesie się twoje wołanie
gdzie jesteś wśród sitowia wiatr niesie ciche szeptanie

gdzieś znowu w biel ubrała się tarnina i swym śniegiem trawę pokrywa
tak soczyście zieloną tej wiosny gdy bose ślady w niej gubisz
i w ciąż na nowo potarzasz pytanie gdzie jesteś
powtarzasz i wplatasz jest w sznur lecących żurawi

gdzie jesteś z tych niezapominajek i maków układasz wianek
gdzieś znowu zakwitły róże i przyleciały jaskółki
tu wciąż okna są otwarte i drzwi lecz gdzie jesteś ty

pytanie wciąż pozostaje w twych ustach i kwitną stokrotki