***

rozmywam się

wodą

po morskiej fali

wstęgą wpadającej ziemi

płynę w

w błękicie

kilku fal

szumiących o niemym rozbitku

tak cicho przysiada

na przybrzeżnych skałach

muszlę w ręku u nosi

niewidzialne smugi maluje

w słonecznym alfabecie

maleńkie piasku ziarenka

uśmiechy szczęścia

"...tylko mocno, z czułością ściska mnie za rękę,

jakbyśmy w stanie nieważkości unosili się w przestrzeni kosmicznej,

jakbyśmy opili się do syta intergalaktycznego mleka i mieli

cały wszechświat tylko dla siebie."

Jostein  Gaarder "Dziewczyna z pomarańczami"