dziś się pożegnamy
tak śmiesznie zrywać kwiaty
układać grobowe bukiety
szklane łzy tłuc
zaczekaj
śmierć ci o sercu opowie
o mlecznej drodze gwiazd
rozmowie tęczowych barw
o sercu
z pytaniem o szklanki zbite
o stosach płatków czerwonych
co martwym płoną życiem
dziś rozmowy
o liściach
gdy w ciszy śmierć żegnam
zaczekaj
śmierć maluje medaliony
w zaćmieniu uśpionego słońca
"I gdy światło zaczęło gasnąć, a niebo zmieniać
kolor na ciemny, słodki błękit jak w noc mojej
śmierci,
zobaczyłam, że gdzieś daleko, na linii horyzontu,
pojawił się człowiek..."
Susi
Alice Sebold "Nostalgia Anioła"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz