abstrakcja

jeśli czytam białe strony

widzę czarne stroje świata

gubię z wolna ciszy kroki

gaszę martwe życia gwiazdy

neonowe barwy świtu wschodzą

w obszarpanym płaszczu mgły

w uśmiechu cukrowych ust

w nagim lustrzanym śmiechu

pasjanse dłoni

alabastrowych palców z atramentowych liter

nieme niemowlęce słowa

niechciane ale wymuszone spojrzenia

marionetka na płonących krzykach

w domku chorych lalek

przeźroczyste muśnięcia na krawędziach

woskowa pieczęć zapamiętanego zapomnienia

"Jak dziwne może się zmienić jeszcze dziwniejsze?"