***

liczę na palcach

w jakich taktach

noc biega

ile kroków gubi

w popiele zasypia

maleńka zielona liszka

z szarości dnia

płótno skrzydełek zrywa

gdzieś cicho płacze dziecko

w łupinie włoskiego orzecha

niemych słów kołysanki

papierowych ptaków słucha

liczę na palcach

w jakich barwach

nikną promienie słońca

gdzieś cicho płacze serce

„Teraz została już tylko noc zwyczajna i czarna.

Można się w niej rozpłynąć, stać się niewidzialnym,

wtopić w nią, jakby się tam w ogóle nie było.”

John Burnham Schwartz „Droga do przebaczenia”