umiała umierać
jak ten motyl co
co stracił skrzydło
w trawie zasnął
umiała żyć
niczym powabna iskra
w nocnej tęczy fajerwerków
w namiętnych objęciach ogniska
umiała kochać
jak polna stokrotka
uśmiechać się
jak poranna zorza
umiała umierać
jak biała konwalia
wtulona w zieleń leśnego mchu
"Chciałam więcej niż mogłam unieść.
Gnało serce o krok przed rozumem.
Chciałam w zgiełku o ciszy zapomnieć.
W próżnym biegu straciłam oddech..."
Gnało serce o krok przed rozumem.
Chciałam w zgiełku o ciszy zapomnieć.
W próżnym biegu straciłam oddech..."
Varius Manx
"Przebudzenie"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz